Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Το κοράκι που ήθελε να γίνει παγώνι!!

Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε ένα ανήσυχο κοράκι. Μια μέρα που βαριόταν αφόρητα, αποφάσισε να κάνει μια μεγάλη βόλτα, κι έτσι απομακρύνθηκε πολύ από το μέρος που ζούσε με τα άλλα κοράκια.
Κάποια στιγμή συνάντησε στο δρόμο του, δύο παγώνια.
Το κοράκι έμεινε άφωνο από την ομορφιά τους.
-Τι είστε εσείς;...τα ρώτησε μαγεμένο.
-Είμαστε παγώνια, ...απάντησε το ένα, και αμέσως άνοιξε την πολύχρωμη ουρά του.
-Τι υπέροχα φτερά!....αναφώνησε τότε το κοράκι, κοιτώντας με θλίψη τα δικά του, άσχημα κατάμαυρα φτερά.
-Πόσο ευτυχισμένα πρέπει να είναι αυτά τα πουλιά...μονολόγησε.
Από εκείνη την ημέρα δεν σκεφτόταν τίποτα άλλο, από εκείνα τα πουλιά.
Σκεφτόταν συνεχώς την ομορφιά τους, το όμορφο χρώμα των φτερών τους, και τη δική του ασχήμια.
Ένα πρωί που έκανε κακόκεφο μια βόλτα, ενόσω τριγυρνούσε άσκοπα, πρόσεξε ένα πολύχρωμο φτερό παγωνιού στο χώμα.
Το μάζεψε πολύ προσεκτικά και το έκρυψε στη φωλιά του.
Τις επόμενες μέρες το κοράκι μας δεν έκανε άλλη δουλειά, από το να ψάχνει συνεχώς τα πολύχρωμα φτερά.
Περνούσαν οι μέρες και σιγά-σιγά, κατόρθωσε να μαζέψει αρκετά φτερά.
Πήγε λοιπόν σε ένα δέντρο, γέμισε την ουρά του ρετσίνι, και μετά πήγε στη φωλιά του και κόλλησε τα φτερά πάνω της.
Στη συνέχεια άρχισε να περπατά καμαρωτό, πέρα-δώθε για να το θαυμάσουν τα άλλα κοράκια.
Αλλά εκείνα μόλις το είδαν, ξέσπασαν σε δυνατά κοροιδευτικά γέλια.
-Ακόμα κι αν κόλλησες στην ουρά σου, μερικά πολύχρωμα φτερά, πάλι κοράκι θα είσαι...του φώναζαν γελώντας.
Τότε το κοράκι θυμωμένο, έφυγε από κοντά τους και πήγε να βρει τα παγώνια.
Εκείνα στην αρχή, δεν του πολυέδωσαν σημασία. Νόμισαν με μια ματιά, ότι ήταν ένα από αυτά και ότι είχε χάσει τα πιο πολλά φτερά του, επειδή ίσως να είχε κάποιο πρόβλημα.
Το αποδέχτηκαν και δεν το ενόχλησαν καθόλου.
Περήφανο αυτό για την αποδοχή, προσπάθησε σε λίγο να μιμηθεί και τη φωνή των παγωνιών, όταν ανοίγουν τα φτερά της ουράς τους.
Δυστυχώς όμως η βραχνή και άχαρη κραυγή του, τρόμαξε τα παγώνια, που αμέσως κατάλαβαν την απάτη του.
Όρμησαν λοιπόν πάνω του εξαγριωμένα, του τράβηξαν με τσιμπιές όλα τα φτερά και το έδιωξαν κακήν-κακώς.
Το ματαιόδοξο κοράκι μας απέμεινε μόνο και έρημο, καθώς από εκείνη τη μέρα, το απέφευγαν και τα παγώνια αλλά και τα κοράκια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...