Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

Εγώ ο Άνθρωπος!





 Ένοιωθα την αχλή του πρωινού να μου δροσίζει τα μάγουλα και τα υγρά χόρτα έβρεχαν τις άκρες από τα μπατζάκια του παντελονιού μου.

 Μου άρεσε το πρωινό. Κι ας ήταν ελαφρά ομιχλώδες και υγρό.  Μου άρεσε να τρέχω κατά μήκος στο πράσινο χαλί και έπειτα να παίρνω το κατηφορικό δρομάκι που έβγαζε στην άκρη του ποταμού.

Εκεί που τα νερά έτρεχαν ορμητικά ακολουθώντας την πορεία τους χωρίς να κοιτάζουν πίσω. Μια αέναη ροή που την παρακολουθούσα σαν υπνωτισμένη καλωσορίζοντας το ξημέρωμα της καινούργιας μέρας.

Έγειρα πάνω στο βράχο στην άκρια και τον αγκάλιασα σαν να ήθελα να τον ξεριζώσω από τη θέση του.

‘’Ε… άκουσα μια φωνή απ’ τη μεριά του βράχου. Μάταια προσπαθείς να με κινήσεις. Είναι γερές οι ρίζες μου στη γη και είμαι τόσο δυνατός σε σύγκριση με το αδύναμο κορμί σου.’’

‘’Θέλω κι εγώ να είμαι σαν και σένα. Αυτό θα θέλει πολλή προσπάθεια ε; Θέλω να είμαι δυνατή. Να έχω κι εγώ βαθιές ρίζες και να μη μπορεί να με νικήσει τίποτα.’’

‘’Ναι είναι σωστό   να είσαι σταθερός. Μα πάλι πρέπει να προσέχεις. Γιατί όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας. Ποτέ δεν πρέπει να είσαι υπερόπτης απέναντι σε άλλες δυνάμεις. Ας πούμε εγώ δεν υποτιμώ την δύναμη του νερού.’’

‘’Πώς είναι δυνατό να σε νικήσει κάτι που δεν έχει μάζα; Το πιάνω και φεύγει από τα δάχτυλα μου.’’

‘’Γιατί έχει υπομονή και επιμονή. Κι εγώ έχω το μειονέκτημα πως είμαι ακίνητος στην ίδια θέση. Εκείνο με χτυπάει πάντα στο ίδιο σημείο ακούραστα. Και σιγά-σιγά με διαβρώνει και με συρρικνώνει.’’

‘’Τότε θέλω να έχω την δύναμη σου, την υπομονή και την επιμονή του νερού που δεν έχει κανένα εμπόδιο.’’

‘’Μη νομίσεις πως εγώ δεν βρίσκω εμπόδια, είπε το νερό. Πολλές φορές δέντρα που πέφτουν μου κλείνουν τον δρόμο και δεν μπορώ να προχωρήσω. Κι επίσης ένα μέρος μου εξατμίζεται από την ζέστα του ήλιου.’’
‘’Θέλω τότε και το θάρρος του δέντρου που ρίχνεται στα ορμητικά νερά και τους κλείνει τον δρόμο. Θέλω να γίνω,  βράχος, ορμητικό νερό και ένα περήφανο δέντρο.’’

Ξαφνικά ακούστηκε μια αργή βαθιά γέρικη φωνή. Ήταν η φωνή του Ήλιου.

‘’Γιατί θέλεις να γίνεις βράχος, νερό ή δέντρο; Όλα αυτά έχουν ιδιότητες καθορισμένες από τη  φύση. Εσύ έχεις κάτι που αυτά δεν έχουν.
 Έχεις καρδιά! Μια ζεστή καρδιά και ένα έξυπνο μυαλό.
 Μπορείς με αυτά τα δύο, να χειριστείς τον άνεμο, το νερό, να κινήσεις βράχους, να νικήσεις φράχτες με  συρματόσχοινα.
 Έχεις τις πιο βαθιές ρίζες. Και με μόνο οδηγό την αγάπη, μπορείς αν θέλεις να κάνεις με σεβασμό έναν καλύτερο κόσμο. 
Τα δέντρα να ανθίζουν, και τα καθάρια νερά να κυλάνε δίπλα σε σπίτια που στα κεραμίδια τους κάνουν φωλιές τα πουλιά με ασφάλεια.
 Είσαι ο άνθρωπος!
 Αυτός που μπορεί να αντιμετωπίσει  όλες τις εποχές προς όφελός του. Αρκεί πάντα να έχεις οδηγό την καρδιά σου και η ζωή σου θα είναι γεμάτη δημιουργία,  δύναμη και χαρά. Ευτυχία και ομόνοια.’’

Γέλασα δυνατά... 
 Μα ναι! Όλα τα μπορώ αρκεί να θέλω.
 Και χαρούμενη πήρα το δρόμο του γυρισμού. 
Είμαι ο άνθρωπος.


1 σχόλιο:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...